آیت الله حاج آقا مرتضی تهرانی در دیدارهای مختلف، نکاتی را دربارۀ پدر بزرگوارشان حضرت آیت الله حاج میرزا عبدالعلی تهرانی (۱۳۱۸ _ ۱۳۸۷ق) نقل کردند:
حدود شصت سال پیش، نسخۀ خطی دعای سیفی کبیر1 را که نسخۀ منحصر به فردی بود و ناقل آن حاج میرزا حسین خلیلی تهرانی است را از حاج آقا حسن فرید گرفتم و در آن وقت، صد و بیست تومان دادم به یک خطاط که آن را استنساخ کرد.
به پدرم گفتم که سند آن صحیح است، و با اشاره به خواص آن پرسیدم: اجازه می‌دهید آن را انجام دهم؟2
ایشان سخنان مرا گوش کرد، و فرمود: نه بابا جان! انسان برای کرامت خلق نشده! کرامت، «حیض الرجال» است!3
عرض کردم: انسان برای چه خلق شده؟!
فرمود: برای بندگی!
این نسخه پیش من است؛ ولی پس از فرمایش ایشان تا کنون آن را نگاه نکرده‌ام!4
1. دو دعا به نام های «دعای سیفی کبیر» و «دعای سیفی صغیر» معروف است. دعای سیفی صغیر، در مفاتیح الجنان آمده است. گفتنی است که ظاهراً هیچ یک از این دو دعا سند معتبری ندارند.
2. در اینجا اشاره کرد که در آن وقت برنامه‌ها داشتم که می‌توانستم در زمستان روی پشت بام، چهار _ پنج ساعت مشغول باشم.
3. یعنی اهل عرفان، در وقت ظهور کرامات از ایشان، از خدا منقطع می‌شوند.
